लहान आग्नेय आशियाई समुदायांना वेठीस धरणाऱ्या घाणेरड्या पॅकेजिंगपासून ते यूएस ते ऑस्ट्रेलियापर्यंत वनस्पतींमध्ये साचलेला कचरा,

जगात वापरलेले प्लास्टिक स्वीकारण्यावर चीनने घातलेल्या बंदीमुळे पुनर्वापराचे प्रयत्न अडचणीत आले आहेत.

स्रोत: एएफपी

● जेव्हा रीसायकलिंग व्यवसाय मलेशियाकडे आकर्षित झाले, तेव्हा एक काळी अर्थव्यवस्था त्यांच्याबरोबर गेली

● काही देश चीनच्या बंदीला एक संधी मानतात आणि परिस्थितीशी जुळवून घेण्यास तत्पर आहेत

 लहान आग्नेय आशियाई समुदायांना वेसण घालणार्‍या घाणेरड्या पॅकेजिंगपासून ते यूएस ते ऑस्ट्रेलियापर्यंत वनस्पतींमध्ये साचलेला कचरा, चीनने जगातील वापरलेले प्लास्टिक स्वीकारण्यावर घातलेल्या बंदीमुळे पुनर्वापराच्या प्रयत्नांना गोंधळात टाकले आहे.

अनेक वर्षांपासून, चीनने जगभरातून मोठ्या प्रमाणात स्क्रॅप प्लास्टिक घेतले आणि त्यातील बर्‍याच प्रमाणात उच्च दर्जाच्या सामग्रीवर प्रक्रिया केली जी उत्पादकांद्वारे वापरली जाऊ शकते.

परंतु, 2018 च्या सुरूवातीस, पर्यावरण आणि हवेच्या गुणवत्तेचे रक्षण करण्याच्या प्रयत्नात त्याने जवळजवळ सर्व परदेशी प्लास्टिक कचरा, तसेच इतर अनेक पुनर्वापर करण्यायोग्य वस्तूंसाठी आपले दरवाजे बंद केले, विकसित राष्ट्रांना त्यांचा कचरा पाठवण्यासाठी जागा शोधण्यासाठी संघर्ष करावा लागला.

ब्रुसेल्स-आधारित उद्योग समूह द ब्यूरो ऑफ इंटरनॅशनल रिसायकलिंगचे महासंचालक अरनॉड ब्रुनेट म्हणाले, “तो भूकंप होता.

“चीन पुनर्वापर करण्यायोग्य वस्तूंसाठी सर्वात मोठी बाजारपेठ होती.त्यामुळे जागतिक बाजारपेठेत मोठा धक्का बसला.

त्याऐवजी, प्लॅस्टिक मोठ्या प्रमाणात आग्नेय आशियामध्ये पुनर्निर्देशित केले गेले, जेथे चिनी रीसायकलर्स स्थलांतरित झाले आहेत.

चिनी भाषिक अल्पसंख्याकांसह, मलेशिया हे चिनी पुनर्वापर करणार्‍यांसाठी एक सर्वोच्च निवड होते आणि अधिकृत डेटाने 2016 च्या पातळीपासून गतवर्षी 870,000 टन प्लास्टिकची आयात तिप्पट दर्शविली.

क्वालालंपूरच्या जवळ असलेल्या जेंजारोम या छोट्याशा गावात, प्लास्टिक प्रक्रिया करणारे प्लांट मोठ्या संख्येने दिसले, जे चोवीस तास हानिकारक धूर बाहेर काढत होते.

प्लॅस्टिक कचर्‍याचे मोठमोठे ढिगारे, उघड्यावर टाकले गेले, ढीग साचले कारण पुनर्वापर करणार्‍यांनी जर्मनी, अमेरिका आणि ब्राझीलसारख्या दूरच्या दूरवरून खाद्यपदार्थ आणि कपडे धुण्याचे डिटर्जंट यांसारख्या दैनंदिन वस्तूंच्या पॅकेजिंगच्या ओघाला तोंड देण्यासाठी धडपड केली.

रहिवाशांच्या लवकरच शहरातील तीव्र दुर्गंधी लक्षात आली - प्लॅस्टिकवर प्रक्रिया करताना नेहमीच्या प्रकारची दुर्गंधी असते, परंतु पर्यावरण प्रचारकांचा असा विश्वास होता की काही धूर प्लॅस्टिकच्या कचऱ्याच्या जाळण्यामुळे देखील येतो जो पुनर्वापरासाठी अत्यंत कमी दर्जाचा होता.

“लोकांवर विषारी धुराचा हल्ला झाला, त्यांना रात्री जागे केले.अनेकांना खूप खोकला येत होता,” असे रहिवासी पुआ ले पेंग यांनी सांगितले.

“मला झोप येत नव्हती, मी विश्रांती घेऊ शकत नाही, मला नेहमी थकवा जाणवत होता,” 47 वर्षीय जोडले.

पर्यावरणवादी एनजीओचे प्रतिनिधी मलेशियामधील क्वालालंपूरच्या बाहेर जेंजारोम येथे एका बेबंद प्लास्टिक कचरा कारखान्याची तपासणी करतात.फोटो: एएफपी

पुआ आणि इतर समुदाय सदस्यांनी तपास करण्यास सुरुवात केली आणि, 2018 च्या मध्यापर्यंत, सुमारे 40 प्रक्रिया संयंत्रे सापडली होती, त्यापैकी बरेच योग्य परवानग्यांशिवाय कार्यरत असल्याचे दिसून आले.

अधिकाऱ्यांकडे सुरुवातीच्या तक्रारी कुठेही गेल्या नाहीत पण त्यांनी दबाव आणला आणि अखेरीस सरकारने कारवाई केली.अधिकाऱ्यांनी जेंजारोममधील बेकायदेशीर कारखाने बंद करण्यास सुरुवात केली आणि प्लास्टिक आयात परवानग्यांवर देशव्यापी तात्पुरती गोठवण्याची घोषणा केली.

तेहतीस कारखाने बंद झाले, जरी कार्यकर्त्यांचा असा विश्वास होता की बरेच लोक शांतपणे देशात इतरत्र गेले आहेत.रहिवाशांनी सांगितले की हवेची गुणवत्ता सुधारली आहे परंतु काही प्लास्टिकचे डंप राहिले आहेत.

ऑस्ट्रेलिया, युरोप आणि यूएसमध्ये, प्लास्टिक आणि इतर पुनर्वापर करण्यायोग्य गोळा करणाऱ्यांपैकी बरेच जण ते पाठवण्यासाठी नवीन ठिकाणे शोधण्यासाठी रागावले होते.

घरच्या घरी रीसायकलर्सद्वारे प्रक्रिया करण्यासाठी त्यांना जास्त खर्चाचा सामना करावा लागला आणि काही प्रकरणांमध्ये ते लँडफिल साइटवर पाठवण्याचा अवलंब केला कारण भंगाराचा ढीग इतक्या लवकर जमा झाला.

“बारा महिने उलटून गेले आहेत, आम्हाला अजूनही परिणाम जाणवत आहेत पण आम्ही अद्याप उपायांकडे वळलो नाही,” गर्थ लँब, ऑस्ट्रेलियाच्या औद्योगिक संस्था वेस्ट मॅनेजमेंट आणि रिसोर्स रिकव्हरी असोसिएशनचे अध्यक्ष म्हणाले.

काहींनी नवीन वातावरणाशी जुळवून घेण्यास जलद गती दिली आहे, जसे की काही स्थानिक प्राधिकरण संचालित केंद्रे जी दक्षिण ऑस्ट्रेलियाच्या अॅडलेडमध्ये पुनर्वापरयोग्य वस्तू गोळा करतात.

केंद्रे जवळजवळ सर्व काही - प्लास्टिकपासून कागद आणि काचेपर्यंत - चीनला पाठवत असत परंतु आता 80 टक्के प्रक्रिया स्थानिक कंपन्यांद्वारे केली जाते, उर्वरित बहुतेक भारतात पाठवले जातात.

अॅडलेड शहराच्या उत्तरेकडील उपनगर, एडिनबर्ग येथे नॉर्दर्न अॅडलेड वेस्ट मॅनेजमेंट ऑथॉरिटीच्या रिसायकलिंग साइटवर कचरा चाळला जातो आणि त्याचे वर्गीकरण केले जाते.फोटो: एएफपी

अॅडलेड शहराच्या उत्तरेकडील उपनगर, एडिनबर्ग येथे नॉर्दर्न अॅडलेड वेस्ट मॅनेजमेंट ऑथॉरिटीच्या रिसायकलिंग साइटवर कचरा चाळला जातो आणि त्याचे वर्गीकरण केले जाते.फोटो: एएफपी

शेअर करा:

नॉर्दर्न अॅडलेड वेस्ट मॅनेजमेंट अथॉरिटीचे मुख्य कार्यकारी अॅडम फॉकनर म्हणाले, “आम्ही त्वरीत हललो आणि देशांतर्गत बाजारपेठांकडे पाहिले.

"आम्हाला आढळले आहे की स्थानिक उत्पादकांना समर्थन देऊन, आम्ही चीनच्या प्रतिबंधपूर्व किंमतींवर परत येऊ शकलो आहोत."

ग्रीनपीस आणि पर्यावरणविषयक एनजीओ ग्लोबल अलायन्स फॉर इनसिनरेटर अल्टरनेटिव्हजच्या अलीकडील अहवालात उद्धृत केलेल्या आकडेवारीनुसार, मुख्य भूप्रदेश चीनमध्ये, 2016 मधील 600,000 टन प्रति महिना प्लॅस्टिक कचऱ्याची आयात 2018 मध्ये सुमारे 30,000 प्रति महिना झाली.

एकदा आग्नेय आशियामध्ये कंपन्या स्थलांतरित झाल्यामुळे पुनर्वापराची गजबजलेली केंद्रे सोडून दिली गेली.

गेल्या वर्षी दक्षिणेकडील झिंगटान शहराच्या भेटीवर, पर्यावरण एनजीओ चायना झिरो वेस्ट अलायन्सचे संस्थापक चेन लिवेन यांना आढळले की पुनर्वापर उद्योग गायब झाला आहे.

“प्लास्टिक रिसायकलर निघून गेले होते – कारखान्याच्या दारावर 'भाड्यासाठी' चिन्हे लावलेली होती आणि अनुभवी रीसायकलर्सना व्हिएतनामला जाण्यासाठी भरतीची चिन्हे देखील होती,” ती म्हणाली.

चीनच्या बंदीमुळे लवकर प्रभावित झालेल्या आग्नेय आशियाई राष्ट्रांना - तसेच मलेशिया, थायलंड आणि व्हिएतनामला मोठा फटका बसला - प्लास्टिकची आयात मर्यादित करण्यासाठी पावले उचलली आहेत, परंतु कचरा फक्त निर्बंधांशिवाय इतर देशांमध्ये पुनर्निर्देशित केला गेला आहे, जसे की इंडोनेशिया आणि तुर्की, ग्रीनपीसच्या अहवालात म्हटले आहे.

आतापर्यंत केवळ नऊ टक्के प्लॅस्टिकचे पुनर्वापर केले जात असताना, प्रचारकांनी सांगितले की, कंपन्यांनी कमी करणे आणि ग्राहकांनी कमी वापरणे हाच प्लास्टिक कचऱ्याच्या संकटावर दीर्घकालीन उपाय आहे.

ग्रीनपीस प्रचारक केट लिन म्हणाल्या: "प्लास्टिक प्रदूषणाचा एकमेव उपाय म्हणजे कमी प्लास्टिकचे उत्पादन करणे."